Rozdział dziewięćdziesiąty szósty

Okiem Anu:

Eh….I weź się tu wyśpij przez trzy godziny ! Małe zaskoczenie w domu . Wracam po 5 a tu moi rodzice siedzą przy stole i piją kawę .

-Dzień dobry ! – krzyknęłam

-Nie wiem czy dobry-odpowiedział tata

-Co się stało?Jestem chyba nie w temacie…

-Tu się mylisz. Jesteś i to bardzo –mówi

-Do rzeczy-powiedziałam

-Chodzi o to , że dowiedzieliśmy się , że będziemy dziadkami- odpowiedziała mama

-Skąd o tym wiecie niby?-spytałam robiąc wielkie oczy

-Od naszego przyszłego zięcia!-krzyknął tata

-Jacie przecież o tym to wiedzieliście. O wnuku miałam zamiar wam dziś powiedzieć.

-Powiedz czy ty nie uważasz , że to wszystko tak szybko się dzieje ? Ty w ogóle kochasz tego swojego Zbyszka?-spytała mama

-Co to za pytania? Cholera no o co wy mi tu nagle aferę robicie ? Tak kocham go i to bardzo. Jestem  z nim bardzo szczęśliwa. Mam prośbę nie schrzańcie tego!-krzyknęłam i wybiegłam do pokoju.

Omg…..O co im chodzi? Znają Zbyszka i wiedzą , że jestem szczęśliwa. Ja nie wiem co im się nagle ubzdurało. Trochę mnie zdenerwowali . Po trzech minutach ochłonęłam i nim zdążyłam napisać sms do ukochanego zmorzył mnie sen.

Obudził mnie budzik. Ogarnęłam się , przebrałam i zadzwoniłam do niego. Opowiedziałam mu o tym wszystkim. Obiecał , że zrobi cos by moi rodzice mu zaufali. Wierzę w niego….Na śniadanie musiałam zejść na dół a jakos nie bardzo chciałam tam iść.

-Słuchaj bo chcieliśmy cię z ojcem przeprosić- powiedziała mama

-Co tak nagle ?

-Wybacz to był taki lekki szok. Wiesz najpierw ty się wyprowadzasz , teraz będziesz brać ślub i tu jeszcze wnuk. Wszystko to tak szybko się dzieje .-powiedział tata

-Wybacz nam

-Mhm…Dobra , ale już mi więcej nie róbcie takich numerów

-Ok…-powiedzieli i mnie mocno przytulili. Nie wiem czemu poleciała mi jedna łza ….

Zjadłam szybkie śniadanie i poszłam na trening. Wera czekała na mnie.Obie poszłyśmy do trenera. Porozmawialiśmy i ustaliliśmy wszystko co chciałyśmy.

W szatni :

-Aaaaaaaa Wera i Anu ! –krzyknęła  Magda i podbiegła do nas po czym przytuliła

-Witajcie –powiedziałam

-Elo elo trzy dwa zero !- odkrzyknęła Iza

-Cha , cha humor przed treningiem jak zwykle dopisuje.-powiedziała Ann

-Oczywiście

-Ej właśnie gratulacje dla przyszłych żon i mam –oznajmiła Justyna

-Kurde , wieści rozchodzą się strasznie szybko i nie wiadomo od kogo.-powiedziała Wera

-Trener nam mówił o wszystkim. W sumie to jesteśmy jak jedna rodzina przecież- oznajmiła kapitan

-Tak tyle , że to miała być niespodzianka dla was –powiedziała Anu

-Dobra laski mniejsza o to. Na hale biegiem bo już 9 .-powiedziała Madzia

-Idziemy!-krzyknęłyśmy

Trening był dłuższy , męczący , ale fajny. Dziś dużo było techniki. Trzeba się dobrze przygotować przed jutrzejszym meczem .

Okiem Weroniki:

Jeszcze jeden trening dzisiaj i jutro mecz. Mocno trzeba się przyłożyć. Dać z siebie 100% albo i więcej. Przebrałam się szybko , pożegnałam z dziewczynami i pojechałam do domu odpocząć. Na trening jak zwykle nie wzięłam telefonu. Geniusz..Przy okazji tylko 5 nieodebranych połączeń od Piotrka .Oddzwoniłam

-Halo.. Dzwoniłeś-powiedziałam

-Tak.Powiedz mi co ty na to by nasz ślub był 10 lutego.

-Hm…..Może być

-Czyli pasuje ?

-Tak. A znalazłeś jakąś restaurację ?

-Wszystko będzie niespodzianką .Powiedz mi tylko kogo zapraszamy?

-Moich rodziców,twoich, Anu i Zbyszka ,ciocię , trenerów i chyba znajomych z drużyn

-Ok…Niczym się nie przejmuj . Na twojej głowie zostawiam tylko suknię.

-Aleś ty tajemniczy! Eh…Zajmę się suknią.A kiedy się spotkamy ?

-Nie wiem czy nie dopiero 9 lutego czyli w piątek. Nie mogę na razie przyjechać.

-A mogę być 8?

-Będę czekał. Kocham cię ! –powiedział i się rozłączył

Spojrzałam na kalendarz . O jesteś przecież to w następną sobotę już. Nie wiem co on porobił , że tak szybko . Nie wnikam w to. Chciałam się położyć jednak nie mogłam bo ktoś mi się do drzwi dobijał.

-Dzień dobry pani Weroniko ! Przesyłka dla pani- powiedział mój znajomy Edzio listonosz

-Dobry…Dziękuję Panu bardzo.

-Proszę.A i szczęścia na nowej drodze

-Dziękuję –powiedziałam i listonosz poszedł dalej

Eh……Chyba już wszyscy wszystko wiedzą. Trudno. Dość ciężkie to pudełko. Położyłam je w salonie na podłodze i otworzyłam. Ku mojemu zdziwieniu była to suknia. Myślałam że dopiero w wtorek dojdzie a tu taka niespodzianka. Powiesiłam ją na wieszaku i przyjrzałam się jej. Na żywo była jeszcze ładniejsza. Napisałam do przyjaciółki. Miała za 5 minut się zjawić wiec wstawiłam wodę na kawę.

-Jestem !-krzyknęła wchodząc

-Hej-powiedziałam

-Pokaz to cudeńko

-Proszę-powiedziałam i wskazałam na suknię

-O mamuniu . Mierz ją szybko.

-Ok

Poszłam do łazienki i się przebrałam .

-I jak ? – spytałam

-Biście ..Będziesz piękną panną młodą !-krzyknęła

-Oby…A właśnie przebiorę się z powrotem i idziemy tobie suknię kupić. Nie wymigasz mi się.

-Nie mam zamiaru

-To dobrze

Myślę , że teraz bedziecie zadowoleni mega długi w moim wykonaniu xD Niestety powoli zbliżamy się do końca . Czekam na jakieś wasze opinie . Pozdrawiam :D

Weronika