Rozdział sześćdziesiąty siódmy

Po spotkaniu pojechaliśmy do domu bo chciałam się przebrać . Później byliśmy już u Bartmana. Ann jak zwykle na luzie a Zibi tak nawet się ubrał ładnie . Nie żebym miała coś do jego ubioru….

-Dobra Wer opowiadaj co się dowiedziałaś ciekawego – powiedziała przyjaciółka

Zaczęłam opowiadać trochę  ja trochę Pit . W sumie to chciałam jak najszybciej zakończyć tę całą sprawę . Nie chciało mi się chodzić po adwokatach , sądach , komisariatach i tak dalej…W czasie rozmowy Ann podała na stół kolację . Zrobiła naleśniki z serem . Były pyszne …Nadszedł ten moment . Zibi wstał od stołu i klęknął przy przyjaciółce .

-Najdroższa Aniu . Jesteś połówką , taką której szukałem przez dłuższy czas i chcę byś dalej nią była przez resztę życia . Powiedz mi czy zostaniesz moją żoną ? – spytał

Zaskoczona Ann prawie się zakrztusiła kawałkiem naleśnika . Chyba myślała , że to żarty jakieś są .

-Jaaaaaaa ja nie wiem co powiedzieć . Zamurowało mnie – zaczęła mówić – Ttttak ! – krzyknęła

Uradowany Bartman włożył na palec swojej narzeczonej pierścionek . Później namiętnie ją pocałował …

-No to gratki ! – powiedziałam

-Cha , cha serio się nie spodziewałam , że to kiedyś nastąpi – mówi Ania

-Oj daj spokój moja przyszła żono .

-Tylko ty sobie Zbigniewie nie myśl , że na ślub to sam garnitur będziesz wybierał . – powiedział Pit

-Tak wiem do kogo się zwrócić .

-No ja myślę

Później Anka przyniosła szampana i wspólnie wznieśliśmy toast za narzeczonych . Tak jak myślałam po kolacji będzie wieczór filmowy . Nie pomyliłam się . Skacząc po kanałach trafiliśmy na mecz powtórkowy Atomu Trefl Sopot z Muszyną . Zaczęło mnie ogarniać takie dziwne uczucie . Brakuje mi strasznie dziewczyn , trenera , treningów i meczy . Trudno miesiąc może szybko zleci . Póki co na treningi tylko jako widz .

-Brakuje mi tego – powiedziała Ann

-Czytasz mi w myślach . Dokładnie o tym samym pomyślałam . Też mi tego brakuje .

-Nie martwcie się szybko wam zleci – oznajmił Pit

-Dokładnie . Na razie to możecie do nas przychodzić na treningi i nas podziwiać jak pięknie gramy . Szczególnie mnie .

-Skromny – powiedziałam …

Dziś myślałam , że rozdziału nie bedzie bo nie miałam mozliwości napisać , ale jednak macie szczęście :) Pozdrawiam ;)