Rozdział sześćdziesiąty piąty

-A pokaż mi to wezwanie – powiedział tata

-Proszę

-Cha , cha to chyba żarty jakieś są . – oznajmił

-Serio co ty nie powiesz ? – powiedziałam

-Tyle , że my wiemy , że to są kłamstwa . Gorzej będzie jak się dowie twój trener . Wiesz niestety czym to grozi…-powiedział Zibi

-Niestety wiem

-Konsekwencje , konsekwencjami , ale to podróbka jakaś .- powiedział tata

-Serio ?! – krzyknęliśmy chórkiem

-Tak , ale idź do adwokata również i zgłoś tę podróbkę

-Pójdę

Ta rozmowa polepszyła mi humor . Do adwokata jutro się wybiorę . Muszę się tylko pospieszyć ponieważ rozprawa za tydzień . Z początku myślałam , że to jakiś żart , ale z dnia na dzień zaczynam się bać tej rozprawy . Nie chcę kończyć swojej kariery …Teraz to już wiem , że nie muszę się już obawiać skoro to podróbka .

Następnego dnia :

Na godzinę 11 miałam umówione spotkanie do adwokata . Poszłam oczywiście na nie z Piotrkiem . Humor powoli wracał . Mam cichą nadzieję , że uda się cos zaradzić by pozwać tego żartownisia . Tak nie będzie. …

W mieszkaniu Bartmana:

Pół nocy nie spałam. Myślałam cały czas o tym . Wymyśliłam coś .

-Ej Zibi , coś mi tu nie pasi .

-Bawisz się w detektywa ?

-Trochę

-No więc co nie pasi ?

-No bo patrz . Wszystko zaczyna się od spotkania tego jej kolegi Przemka . Później znów go spotykałyśmy w galerii , w hotelu normalnie wszędzie . Wera dostała tez jakieś kwiaty tylko nie wiadomo od kogo . Po tych kwiatach ani razu nie spotkałyśmy Przemka . Następnie ktoś się zakrada do jej pokoju i nas porywa .

-Czyli sugerujesz coś , że sprawcą tego mógłby być ten koleś ?

- Jest taka opcja .

-Trzeba będzie Piotrkowi i Werce powiedzieć .

-Na razie nić nie mów . Poczekajmy , aż wrócą od adwokata .

-A no racja ….

Witajcie . Dziś rozdział wcześniej . Czekam na wasze komentarze . Pozdrawiam was ciepło :)